Ongeveer drie jaar geleden heb ik mijn vaste baan bij de gemeente, na bijna 20 jaar, opgezegd. Als je het hebt over een loopbaanswitch dan valt dit wel onder de categorie ‘een nieuw begin’. Ik heb dat niet zomaar gedaan. Je snapt vast wel dat ik vastliep. Achteraf zie ik veel dingen, uit die periode en de aanloop er naartoe, als een puzzeltje in elkaar passen. Maar natuurlijk zag ik dat toen niet… ik zat er tenslotte middenin.
Als je lang in een functie of organisatie zit dan raak je ‘gewend’ aan de processen daar omheen. Dat je dan steeds verder af komt te staan van wie je werkelijk bent en waar jij in gelooft, dat zie je niet. Je werk is vanzelfsprekend. Jij doet vanzelfsprekend wat er van jou gevraagd wordt. Je zit in een systeem en draait daar in mee. Je vergeet simpelweg om regelmatig boven jezelf te gaan hangen om van bovenaf te kijken of het nog wel goed gaat met jou en je dromen. En of het niet beter of anders kan.
Als ik terug kijk naar mijzelf dan zie ik een klagende, uitgebluste vrouw van bijna vijftig. Regelmatig voelde ik me niet serieus genomen. Met al mijn kennis en ervaring voelde ik mij een klein kind dat steeds verder wegzakte in onzeker en reactief gedrag. En dat terwijl pro actief gedrag verlangd werd. Blijkbaar kon ik het niet. De vraag rijst, waarom kon ik het niet? Omdat IK niet proactief ben als persoon of omdat de omstandigheden er niet waren om tot bloei te komen… Geloofde ik eigenlijk nog wel in wat ik deed?
- Het is heel gemakkelijk om aan te nemen dat het aan jou ligt. Wat je onzeker maakt. Jij kan het tenslotte niet (denk je…).
- Het is net zo gemakkelijk om de ‘schuld’ buiten jezelf te leggen. Wat maakt dat je gaat klagen. In het kort kun je dat samenvatten als ‘ZE doen het niet goed!’.
Sinds drie jaar ben ik aan het werk als zelfstandig loopbaancoach. In mijn eigen bedrijf. Aan de ene kant een nieuwe inhoud en een nieuwe rol. En tegelijkertijd een nieuwe omgeving. Een nieuw begin. Er is nu geen werkgever meer die mij aanstuurt. Dat moet ik zelf doen. Als je het dan hebt over proactief gedrag, dan is dat toch wel iets wat je nodig hebt als zelfstandige… 😉
Ik heb ontdekt dat ik (véél) meer kan dan ik dacht, gewoonweg omdat ik geloof in wat ik doe.
Blijkbaar is er iets zodanig veranderd dat ik nu wèl proactief ben / kan zijn. Dat ik niet meer onzeker ben. Dat ik niet meer klaag (ondanks dat dit pad niet het gemakkelijkste pad is…!). Dat ik keihard werk. Dat ik in een leermodus zit die een enorm steile lijn laat zien. Dat ik elke dag met plezier aan het werk ga.
‘Door het omarmen van je ware ik en het inzetten op wat belangrijk voor je is,
geloof ik dat jij in staat bent om díe keuzes te maken in je loopbaan,
die maken dat jij zin hebt in je werk en dat jij trots bent op jezelf en het werk dat je doet.’
Op welke manier kan het anders voor jou? Hoe kun jij werk doen waarvan je tot bloei komt? Kijk jij ook wel eens van bovenaf naar jezelf èn de omstandigheden? Wat zie jij dan? Zie jij dan iemand die met passie en plezier, werk doet dat van betekenis is voor jou? Geloof jij nog in wat je doet?
Ik geloof erin dat ik jou kan helpen!
Talent & Loopbaancoach
Ik ben Lisa van den Berg. Talent & Loopbaancoach.
Eerlijk en onafhankelijk coach ik introverte professionals om vol vertrouwen loopbaan keuzes te maken.
Wil je kennismaken? Neem contact met mij op!
