Je hebt een goed salaris, prima arbeidsvoorwaarden en uitzicht op een mooi pensioen. Er is maar één ding mis: je baalt van je werk en droomt van ontslag. Lisa van den Berg durfde na twintig jaar de deur van haar werkgever achter zich dicht te gooien. ‘Het was doodeng, maar wat ben ik blij dat ik nu zzp’er ben.’
Zo begint het artikel in de herfsteditie van SAAR Magazine. Je raad het al. Het gaat over mij…
Een aantal maanden geleden ben ik geïnterviewd door het magazine dat gericht is op vrouwen van 50+. In het artikel vertel ik hoe ik – na 20 jaar dienstverband – erachter kwam dat ik niet meer trots was op mijn werk als HR-adviseur bij de gemeente. Ik vertel dat ik moeite had met het loslaten van mijn functie, omdat ik me er in de loop der jaren mee had geïdentificeerd. Hoe een fijn salaris, mooie arbeidsvoorwaarden en een goed pensioen mij op mijn plek hielden, ondanks steeds sterker wordende onvrede over mijn werk. Omdat niet alleen mijn werk was veranderd, maar ik ook.
Als je eenmaal langere tijd in een omgeving zit dan raak je gewend aan alles wat die omgeving biedt. Van het vele vergaderen tot het gekonkel in de wandelgangen. Het hoort er allemaal bij, denk je…
Zeker bij een overheidsinstelling is het gemakkelijk om lang te blijven hangen. De plek geeft je een stukje veiligheid en zekerheid. Het maakt dat je een comfortabel leven kunt leiden. Je weet wat je te doen staat elke dag en krijgt daarmee elke maand trouw op een vast moment je salaris.
Dat er ook nog een hele andere wereld bestaat, dat zie je niet meer.
Totdat er dingen in die normaal zo stabiele omgeving veranderen. Zoals in mijn geval een interim leidinggevende die duidelijk andere normen en waarden had. Het deel van mijn taken, waar ik veel energie uit kreeg, vond hij niet zo belangrijk. Met als gevolg dat ik eerst in de vechtstand kwam en het conflict aanging. Vervolgens heb ik zelf (verkeerde) keuzes gemaakt, omdat dat misschien slimmer was in de omstandigheden. Steeds verder kwam ik af te staan van werken vanuit mijn talenten en drijfveren. Met nog een aantal jaren verder tot gevolg dat ik niet meer trots was op mijzelf en niet meer achter mijn werk kon staan.
Om daar uit te komen is actie nodig. Omdat het een langzaam proces kan zijn, waarbij jij zelf niet meer ziet hoe je daar uit kunt komen, heb je hulp nodig.
Ik vertel in het artikel hoe ik een coach toegewezen heb gekregen en uiteindelijk in gesprek ben gegaan met mijn latere leidinggevende en hoe ik de stap heb gezet om als zelfstandig loopbaancoach verder te gaan en mijn baan op te zeggen.
Het deurtje van mijn gouden kooi heb ik daarmee opengezet. Daarna is er letterlijk een wereld voor mij open gegaan. Ik ervaar nu een nieuwe vrijheid in mijn werk, die ik voorheen niet heb gekend.
Nou is de stap naar zelfstandigheid voor de meesten niet de meest vanzelfsprekende stap. En dat hoeft natuurlijk ook niet. Er kan voor jou een wereld opengaan, door een hele andere stap te zetten. Groot of klein. Als die stap maar aansluit op jouw talenten en wat jij belangrijk vindt.
Wil jij onderzoeken wat jouw volgende stap kan zijn? Neem contact met me op en maak een afspraak voor een kennismaking.
Talent & Loopbaancoach
Ik ben Lisa van den Berg. Talent & Loopbaancoach.
Eerlijk en onafhankelijk coach ik introverte professionals om vol vertrouwen loopbaan keuzes te maken.
Wil je kennismaken? Neem contact met mij op!
