Fijne vakantie gehad?
Voorheen kwam je op kantoor en was het eerste wat je deed, na je vakantie, het uitwisselen van vakantieverhalen. Je kon dan ff lekker vertellen over je belevenissen tijdens de vakantie. En meeleven met de leuke verhalen van je collega’s. Gezellig. 😊
En dit jaar? Je begint na de vakantie weer met werken, maar thuis zijn er niet veel collega’s in de buurt. Online is toch anders…
Je kunt je verhaal niet kwijt. Voelt je eenzaam. Dan maar gelijk aan de slag. Je vraagt je af waarmee je gaat beginnen. Eerst kijken wat er in de mailbox zit.
Je merkt dat je er geen zin in hebt. Gisterenavond begon het vervelende gevoel eigenlijk al. Je zag er als een berg tegenop om weer aan de slag te gaan.
Ik herken dat wel…
Ik heb bijvoorbeeld een periode gehad bij de gemeente dat ik een project toegewezen had gekregen. Eerst was ik enthousiast omdat het onderwerp van dit project bij mij paste. Ik wist wel dat ik er weinig tijd voor zou hebben, want het kwam er eigenlijk gewoon maar bij. Later bleek het qua tijd èn inhoud steeds meer van mij te vragen. Voor ik het wist waren mijn verantwoordelijkheden groter geworden. Soms wist ik me geen raad. Ik wist niet hoe ik bepaalde dingen moest aanpakken. Deed het er een beetje tussendoor. Ik had geen ruggespraak en stond er echt alleen voor. Steeds meer kreeg ik het gevoel dat deze rol mij niet paste.
Ik heb me best staande gehouden hoor en ik heb er zelfs van geleerd. Maar jeetje, wat had ik er een hekel aan!
Dit was duidelijk een mismatch. Een rol die mij niet paste. En ik was te trots om er iets over te zeggen. Ik vond dat ik het gewoon moest kunnen. Ik zag ook geen oplossing, want ik wist dat andere collega’s het er ook niet bij konden of wilden doen. Dus worstelde ik voort. Ik werd steeds minder gemotiveerd.
Achteraf helemaal verkeerd natuurlijk. Dit project is een van de onderdelen geweest die mij in die periode steeds verder in de put hebben gekregen. Al in het begin had ik beter kunnen aangeven dat ik het er niet zomaar even bij zou kunnen doen. Maar ja, daar had ik toen de ballen niet voor…
Het is daarnaast de menselijke neiging om pas in te grijpen als het ECHT een urgent probleem is. De vraag is natuurlijk of het dan al niet te laat is…
Dus mijn tip: luister naar je gevoel. Dat je geen zin hebt in je werk is doorgaans een signaal. Je voelt het in je lijf. Ga daarom voor jezelf na waar dat gevoel vandaan komt. Weet je waar het in zit, neem dan actie. Wacht niet te lang. Ga in gesprek. Kijk wat je kunt veranderen in je werk waardoor je weer fijner in je werk-vel komt te zitten. Ga vooral niet door zitten worstelen zoals ik heb gedaan.
Kom je er zelf niet uit? Het helpt om er met een buitenstaander over te sparren. Voel je vrij om contact met mij op te nemen.
Voor mij is er inmiddels veel veranderd. Dat weet je nu waarschijnlijk wel. Als zelfstandige heb ik dan wel geen collega’s om mijn vakantieverhalen mee te delen. Maar ik heb zóveel zin in mijn werk, dat dat het ruimschoots goedmaakt. Ik stond tijdens mijn vakantie al te trappelen om weer aan de slag te gaan. Ik wil al mijn ideeën in gang gaan zetten om jou te helpen.
Daarover gesproken, voor mijn vakantie heb ik de stap gezet om op Facebook een bedrijfspagina te maken. Ik deel daar veel loopbaaninspiratie, tips en persoonlijke verhalen. Je kunt mij volgen door op ‘Vind ik leuk’ te klikken op mijn FACEBOOK-pagina.
Graag zie ik je daar! Ik wil je inspireren om díe acties te nemen waardoor je jezelf en je werk beter op elkaar kan gaan afstemmen.
Wil je tips en inspiratie voor je loopbaan rechtstreeks in je mailbox. Meld je dan HIER aan!
Hou je haaks!
Groetjes, Lisa.